GON-leerlingen zijn al eens stil, verdrietig of boos. Een gesprekje kan dan wonderen doen. Toch gebeurt het wel vaker dat je als leraar het gevoel hebt dat je bij een jongere niet binnen geraakt. Hoe kunnen we jongeren begrijpen? Wat te doen met hun gekraste ziel, hun bekraste armen, hun ontploffingen, ontembare emoties, hun apathische gedrag? Jongeren blijken veel kwetsbaarder dan op het eerste gezicht wordt gedacht, zeker als de veilige grond onder hun voeten aan het schuiven gaat.
In deze nascholing gaat het van onlust door kleine kwetsuren tot grote trauma’s: over wat jongeren vandaag kan overkomen, hoe ze dat beleven en vooral over de signalen die ze geven en die voor volwassenen niet altijd begrijpelijk zijn.
De GON-coördinatoren krijgen heel wat tips die ze aan de GON-leerkrachten kunnen doorgeven om écht te kunnen luisteren naar deze jongeren.